Jedna wielka niewiadoma

Na wstępie, jedno wielkie PRZEPRASZAM w Waszą stronę. Obiecałam rozdział 25 listopada i nawet nie napisałam wyjaśnienia, gdy nie pojawił się on w tym dniu na blogu. Przykro mi, że zawiodłam i was i siebie...

Zacznę od tego, że bardzo trudno było mi napisać rozdział 22, zapewne to wiecie. I w momencie, w którym opublikowałam go- znikła chyba cała moja wena. Od tamtego czasu udało mi się napisać połowę strony A4 jakiegoś nowego opowiadania i nic a nic nie ruszyłam się z kontynuacją Chance Purpose. Za co też przepraszam.

Postanowiłam, że zawieszę bloga na czas nieokreślony, ale obiecuję, że wrócę. To na pewno, nie umiałabym w całości pożegnać się z blogiem. Nie wiem kiedy wrócę, ale jeśli miałabym już wrócić chciałabym chociaż mieć te 5 rozdziałów w zanadrzu. A ostatnio pisanie przychodzi mi strasznie ciężko, niestety.

Dziękuję wam za miłe słowa, za to, że wciąż o mnie pamiętacie i za to, że wciąż zaglądacie na tego bloga. To miłe, zwłaszcza, że ja zachowuje się nieodpowiednio. Obiecuję coś, a potem uciekam (swoją drugą, to u mnie rodzinne...) i nici  z planów. Bardzo przepraszam za te wszystkie zwody jakie wam sprawiłam. Naprawdę żałuję, że nie mogę dalej pisać...

Pozostaje mi jedynie życzyć wam szczęśliwego życia, a mi weny :)

Do zobaczenia, być może...

Kochająca was całym swoim zniszczonym sercem, Davonne aka Emily :)

jakieś pytania? ask